Vrijdag 15-03-2019 Amlapura

Rond vijf uur worden we gewekt door een stem die vanuit de minaret 'de krant voorleest' zoals Hans zegt. We kunnen nog even blijven liggen. 8 uur wil Hans in zijn blootje gaan zwemmen maar kan nog net voorkomen dat hij tegen Iluh opbotst, die veel vroeger is dan gisteren. Toch maar een zwembroek aan. We worden weer heerlijk verwend met een vers gemaakt ontbijtje. Om 10 uur staat Swasta, de chauffeur die ons ook van het vliegveld heeft opgehaald, voor de deur om met ons de tour te doen. We gaan eerst naar een heuvel waar we allemaal apen zien lopen. Ondertussen regent het even flink maar na een minuut of 10 is het weer droog, maar erg vochtig/klam/warm. Swasta rijdt heel rustig zodat wij goed de tijd hebben om om ons heen te kijken. Toen we aankwamen was het namelijk donker en gisteren zijn we het terrein niet af geweest. Omdat we geen geld meer hebben gaat Hans eerst de bank beroven zodat we daarna even miljonair zijn. 62 euro is namelijk liefst 1.000.000 roepie. We rijden naar Tenganan Village. Dit is een oud traditioneel stadje waar nog volgens de oude tradities van Bali geleefd wordt. We krijgen een rondleiding van een jongeman die helaas de Engelse taal heel slecht beheerst waardoor we weinig informatie krijgen. Ook zijn we bij een honingboerderij geweest waar ze ook koffie van de Loewak, een soort kat die koffiebonen eet, maken. Deze koffiebonen worden in zijn poep teruggevonden, gereinigd en als koffie verder verwerkt. Door een bepaald enzym uit de maag van de kat ondergaat de koffieboon een proces waardoor de koffie van uitstekende kwaliteit wordt. De honing was ook interessant omdat het oa een heel klein bijensoort betreft die niet steekt en liefst donker en koel (haha, in Bali!) de honing maakt. We hebben alle soorten honing en koffie maar ook veel theevarianten geproefd. Van daaruit gingen we door de bush bush met veel bananen, kokosnoten en cacao richting 'de' waterval. Swasta moest oppassen waar hij zijn auto neerzette vanwege de kokosnoten die uit de bomen kunnen vallen. Daar wil hij geen risico mee lopen. Swasta ging ons voor op een zeer slecht begaanbaar pad met geregeld een zeer stijl stuk pad of een 'trap' met treden op kniehoogte. Op sommige stukken was het pad een stukje weggegleden. Ook lagen er flinke plassen. Al met al een kleine onderneming met een heel mooi resultaat. Een enorme waterval van wel 20 meter hoog. In een poel halverwege zaten een aantal jongetjes zichzelf te wassen en waren ze lekker aan het dollen met elkaar.
Het was tijd voor een lunch die we in een wat grotere plaats onderweg naar de villa genomen hebben. Om 15 .30 uur zijn we weer in de villa waar we een heerlijke plons in het zwembad nemen. Daarna mijn kleding uitspoelen van het zweet. Ik snap niet dat ik gisteren mijn kleren heb laten drogen. Nu is het nagenoeg natter dan nadat het uitgespoeld is.
Om 18 uur komt Iluh weer om het diner klaar te maken. En ook nu is het weer heerlijk. We hebben afgesproken dat wij niets bestellen maar dat zij zelf mag bepalen wat ze voor ons klaar maakt. Terwijl zij staat te koken zien wij dat de vulkaan, waar wij op uit kijken, begint te roken. Dus vragen we Iluh bezorgt wat dat betekent. Ze stelt ons gerust "o, dat gebeurt wel vaker". Na de maaltijd weer even lekker na keutelen met een bakkie koffie en weer een mooie dag voorbij.