donderdag 7-02-2019 Greymouth

We zijn moe lijkt wel. Terwijl we toch niet zo heel veel doen. Vandaag komt de rustdag dus goed uit. Eind van de morgen vertrekken we lopend naar het dorp. Liset had op internet een barbier gezocht in Greymout en die blijkt hier maar 1 km vandaan te zitten. Lopend goed te doen dus. Hans mocht direct in de stoel gaan zitten. Helaas moeten dames eerst een afspraak maken. Maar het geluk was met mij omdat er even geen heren binnen kwamen. Ik mocht ook in de stoel zodat wij beiden na 3 kwartier kort geknipt weer naar buiten konden. De kapster vertelde dat er bij Nelson enorme bosbranden zijn en dat er honderden geëvacueerd zijn. Heftig. Op de terugweg doen we nog even boodschappen zodat we met de lunch vers brood hebben. De was wordt gedaan en Hans improviseert een waslijn. Na de lunch gaan we een wandeling maken via het strand. Terug via het dorp waar we langs een ziekenhuis komen. Daar zien we een wegwijzer staan richting de afdeling dementie. Ik wordt heel nieuwsgierig hoe dat er hier toe gaat. We gaan naar binnen en vragen de 'staf' daar of ik binnen mag kijken omdat ik in Nederland ook met mensen met dementie werk. Ze zei in beginsel dat het niet kon maar een ander staflid zei dat het geen kwaad kon. We kregen dus een rondleiding op de afdeling. Het zag er netjes uit en het rook er fris. Het was lady's day dus werd er gebreid en geknutseld. We mochten ook op een kamer kijken en op de palliatieve kamer. Heel bijzonder om dit te mogen zien. Ik heb haar gezegd dat als ze een keer in Nederland is dat ze dan bij mij mag komen kijken hoe we werken ;-). Dit maakte onze wandeling erg bijzonder. We zijn vroeg gaan eten omdat we vanavond de zonsondergang willen zien op het strand.